دعا بجهت حفظ زراعت از آفات

این رقیه را براى حفظ زراعت خربزه و خیار و سایر زراعتها از ضرر کرم و جانورى که آن را فاسد مى کند و کیفیت آن

چنانست که بنویسد بر چهار پارچه نى یا چهار رقعه و بگذارد در چهار نى و بگذارد آنها را در چهار طرف مزرعه :

 

أَيُّهَا الدُّودُ أَيُّهَا الدَّوَابُ‏ وَ الْهَوَامُ‏ وَ الْحَيَوَانَاتُ اخْرُجُوا مِنْ هَذِهِ الْأَرْضِ وَ الزَّرْعِ إِلَى الْخَرَابِ كَمَا خَرَجَ ابْنُ مَتَّى مِنْ بَطْنِ

الْحُوتِ وَ إِنْ لَمْ تَخْرُجُوا أَرْسَلْتُ عَلَيْكُمْ‏ شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ‏ أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ

هُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا فَمَاتُوا فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ‏ فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ‏ سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى‏

بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى‏ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَها لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحاها فَأَخْرَجْناهُمْ

مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ‏ وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ كَرِيمٍ وَ نَعْمَةٍ كانُوا فِيها فاكِهِينَ‏ فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما كانُوا مُنْظَرِينَ‏

فَاهْبِطْ مِنْها فَما يَكُونُ لَكَ أَنْ تَتَكَبَّرَ فِيها فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ‏ اخْرُجْ مِنْها مَذْؤُماً مَدْحُوراً فَلَنَأْتِيَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لا قِبَلَ

لَهُمْ بِها وَ لَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْها أَذِلَّةً وَ هُمْ صاغِرُون‏

 

ترجمه :

اى کرمها و اى جانورها و حشرات و حیوانات بیرون روید از این زمین و درخت به زمین ویرانه اى چنانچه برون

رفت یونس از شکم ماهى و اگر بیرون نروید مى فرستم بر شما شعله اى از آتش و دود که یارى نشوید آیا

ندیدى آنانکه بیرون رفتند از خانه هاشان از ترس مرگ و هزاران نفر بودند خدا بدیشان گفت بمیرید و مردند

بیرون روید که تو رانده اى ، پس ترسان و نگران بیرون رفت منزه است خدائى که برد بنده اش را شبانه از

مسجدالحرام تا مسجداقصى ، گویا روزى که آنها رستاخیر را ببینند بسر نبرده اند جز شبانگاه یا بامدادى ،

پس بیرون کردیم آنان را از باغها و چشمه ها و زراعتها و مقام گرامى و نعمتى که در آن کامیاب بودند و گریه

نکرد بر آنها آسمان و زمین و مهلت داده نشدند، بیرون رو که نباشد تو را که تکبّر ورزى در آن بیرون رو که تو از

زبونانى بیرون شو از آن مذموم و مطرود که سپاهیانى بسویشان آریم که تحمل آن نیارند و از آنجا به ذلت

بیرونشان کنیم که زبون شوند

 

 

منبع : عدة الداعی ص 300 – مستدرک الوسائل ج13 ص 463