كفعمى از متهجّد نقل كرده كه هر كسى كه طلب عافيت بكند از دردى كه با اوست پس بگويد در سجده
دوّم از دو ركعت اوّل نماز شب:
يا عَلِىُّ يا عَظيمُ يا رَحْمنُ يا رَحيمُ يا سَميعَ الدَّعَواتِ يا مُعْطِىَ الْخَيْراتِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاَعْطِنى مِنْ
خَيْرِ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَاصْرِفْ عَنّى مِنْ شَرِّ الدُّنْيا وَالاْخِرَة ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ اَذْهِبْ عَنّى هذَا الْوَجَعَ شَرِّ
الدُّنْيا وَالاْخِرَة ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ اَذْهِبْ عَنّى هذَا الْوَجَعَ و نام برد آن درد را فَاِنَّهُ قَدْ غاظَنى وَ اَحْزَنَنى
اى والا اى بزرگ اى بخشاينده اى مهربان اى شنواى دعاها اى عطاكننده نيكى ها درود فرست بر محمد
و آلش و عطا كن به من از خير دنيا و آخرت آنچه را تو شايسته آنى و برگردان از من از شر دنيا و آخرت
آ نچه را تو شايسته آنى و برطرف كن از من اين درد را زيرا كه اين درد مرا خشمناك و اندوهگين ساخته
و الحاح ( پافشاری ) كند در دعا كه عافيت به تعجيل به او مى رسد انشاءاللَّه تعالى .
منبع : مصباح کفعمی ص 148