جناب علامه مجلسى رحمة الله علیه در بحار از رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت کرده فرمود: چون مرا به آسمان دنیا
بردند، قصرى از یک پارچه گوهر سرخ دیدم و آن قصر چهل درب داشت بالاى هر درى جاى بلندى بود که چهل فرش سندش
و استبرق آنجا افکنده بودند و بالاى هر فرشى حورالعینى نشسته بود. از جبرئیل پرسیدم این قصر از کیست ؟ گفت : از
کسى که بعد از نماز صبح چهل بار بگوید:
یا باسِطُ الیَدَینِ بِالرَّحمَة
و چون به آسمان دوم رسیدیم بر قصرى گذشتم که هفتاد درب داشت . نزد هر درى هفتاد درخت اززیتون و از انجیر، در زیر هر
درختى سریرى نهاده و بالاى هر سریرى فرشى افتاده و بر هر فرشى حوریه اى نشسته . به جبرئیل گفتم : این قصر از
کیست ؟ گفت : از کسى که بعد از نماز ظهر هفتاد بار بگوید:
یا واسِعُ المَغفِرَة اِغفِرلى .
و چون به آسمان سوم رسیدم قصرى از یاقوت دیدم که هفتصد در داشت و بر هر درى حورى مثل آفتاب درخشان
نشسته .از جبرئیل پرسیدم این قصر از کیست ؟ گفت از کسى که بعد ازنماز عصر هفده بار بگوید:
لا اله الا الله قَبلِ کُلِّ اَحَدٍ لا اله الا الله بَعدِ کُلِّ اَحَدِ لا اله الا الله یَبقِى رَبَّنا و یَفنِى کُلِّ اَحَدٍ.
و چون به آسمان چهارم رسیدم گذشتم به قصرى که دیوارهاى آن از زمرد و زبرجد بود و هزار و چهارصد درب داشت .
برهر درى هزار علم نصب بود و در زیر هر علمى هزار حوریه مثل ماه تابان نشسته بود. از جبرئیل پرسیدم این قصر از
کیست ؟ گفت از کسى که بعد از نماز مغرب چهل بار بگوید:
یا کَریمَ العَفو اُنشِر على رَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الرّاحِمین .
و چون به آسمان پنجم رسیدم به قصرى رسیدم که در آن از نعمتها و ولدان ناشمار بود گفتم این قصر از کیست ؟
گفت : از کسى که بعد از نماز عشا هفتاد بار بگوید:
یا عالِمُ خَفیَتِى اِغفِرلى خَطیئَتى .
و چون به آسمان ششم رسیدم قبه سفیدى دیدم که بادهاى بهشت بر آن میوزید، و هفتاد هزار درب از طلا در
آن بود و نزد هر درى چندین هزار حوریه زیر درختان تکیه کرده بودند پرسیدم . از کیست ؟ گفت : از کسى که چون
از خواب بیدار گردد سه بار بگوید:
یا حَىُّ یا قَیُّوم یا حیاً لا یَمُوت اِرحَم عَبدُکَ الخاطِى ءَ المُعتَرِف بِذَنبِه یا ارحم الراحمین .
و چون مرا به آسمان هفتم بالا بردند، به قصرى از لولو سفید برخوردم که از وصف بیرون است ، گفتم : حبیبم جبرئیل ،
این ازکیست ؟ گفت : براى کسى که هر روز پانزده مرتبه بخواند:
سُبحانَ اللهِ بِعَدَدِ ما خَلَقَ سبحانَ اللهِ بِعَدَدِ ما هُوَ خالِقُ الى یَومِ القِیمَة .
منبع :بحارالانوار ، ج 86، ص 52