عبد الله بن فضل از پدرش نقل می کند که گفت : همراه هارون الرشید بودم روزی غضبناک
رو به من کرد در حالی که شمشیر را در دست داشت و آن را می چرخاند _ آن گاه ورود
امام کاظم علیه السلام را بر هارون الرشید ذکر می کند
و اینکه آن حضرت را بر خلاف انتظار گرامی داشت تا آنجا که گوید : به امام عرضه داشتم : چه
چیزی گفتی که غضب هارون الرشید را کفایت کردی ؟
فرمود : دعای جدم حضرت علی علیه السلام که آن حضرت هر گاه آن را می خواند به لشکری
حمله نمی برد جز آنکه او را مقهور می ساخت و آن دعای کفایت بلاست
پرسیدم : آن دعا چیست ؟ فرمود : این دعا است :
اللَّهُمَّ بِكَ أُسَاوِرُ وَ بِكَ أُحَاوِلُ وَ بِكَ أُحَاوِرُ وَ بِكَ أَصُولُ وَ بِكَ أَمُوتُ وَ بِكَ أَحْيَا أَسْلَمْتُ نَفْسِي
إِلَيْكَ وَ فَوَّضْتُ أَمْرِي إِلَيْكَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ اللَّهُمَّ إِنَّكَ خَلَقْتَنِي وَ رَزَقْتَنِي
وَ سَتَرْتَنِي وَ عَنِ الْعِبَادِ بِلُطْفِ مَا خَوَّلْتَنِي أَغْنَيْتَنِي إِذَا هَوِيتُ رَدَدْتَنِي وَ إِذَا عَثَرْتُ قَوَّيْتَنِي وَ
إِذَا مَرِضْتُ شَفَيْتَنِي وَ إِذَا دَعَوْتُ أَجَبْتَنِي يَا سَيِّدِي ارْضَ عَنِّي فَقَدْ أَرْضَيْتَنِي.
منبع : بحارالانوار ج 92 ص 212 – عیون اخبارالرضا ج 1 ص 76