ادعیة السِّر برای توبه

 

1- توبه :

ای محمد به امتت بگو هر که گناهان کبیره انجام داده و می خواهد آن را محو کند و از آن پاک شود ٬

برای من لباسش را پاک کند سپس به صحرا رفته و رو به من کرده یعنی رو به قبله کند به طوریکه

کسی او را نبیند سپس دستهایش را بلند کند در آن زمان حجابی نیست پس بگوید :

 

يَا وَاسِعاً بِحُسْنِ‏ عَائِدَتِهِ‏ وَ يَا مُلْبِسَنَا فَضْلَ رَحْمَتِهِ وَ يَا مَهِيباً لِشِدَّةِ سُلْطَانِهِ وَ يَا رَاحِماً بِكُلِّ مَكَانٍ ضَرِيراً

 

 

أَصَابَهُ الضُّرُّ فَخَرَجَ إِلَيْكَ مُسْتَغِيثاً بِكَ آئِباً إِلَيْكَ تَائِباً إِلَيْكَ يَقُولُ عَمِلْتُ سُوءاً وَ ظَلَمْتُ نَفْسِي وَ لِمَغْفِرَتِكَ

 

 

خَرَجْتُ إِلَيْكَ أَ مُسْتَجِيرٌ بِكَ فِي خُرُوجِي مِنَ النَّارِ وَ بِعِزِّ جَلَالِكَ تَجَاوَزْتَ فَتَجَاوَزْ يَا كَرِيمُ وَ بِاسْمِكَ الَّذِي

 

 

تَسَمَّيْتَ بِهِ وَ جَعَلْتَهُ فِي كُلِّ عَظَمَتِكَ وَ مَعَ كُلِّ قُدْرَتِكَ وَ فِي كُلِّ سُلْطَانِكَ وَ صَيَّرْتَهُ فِي قَبْضَتِكَ وَ نَوَّرْتَهُ بِكِتَابِكَ

 

 

وَ أَلْبَسْتَهُ وَقَاراً مِنْكَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ أَطْلُبُ إِلَيْكَ أَنْ تَمْحُوَ عَنِّي مَا أَتَيْتُكَ بِهِ وَ انْزِعْ بَدَنِي عَنْ مِثْلِهِ فَإِنَّكَ لَا إِلَهَ إِلَّا

 

 

أَنْتَ وَ بِاسْمِكَ الَّذِي فِيهِ تَفْصِيلُ الْأُمُورِ كُلِّهَا مُؤْمِنٌ هَذَا اعْتِرَافِي فَلَا تَخْذُلْنِي وَ هَبْ لِي عَافِيَةً وَ أنْجِنِي مِنَ

 

 

الذَّنْبِ الْعَظِيمِ هَلَكْتُ فَتَلَافَنِي بِحَقِّ حُقُوقِكَ كُلِّهَا يَا كَرِيم‏

 

 

حقا به آنچه که امر کردم چنانچه غیر از من طلب نکند ٬ ( و فقط من را بخواند ) او را از گناهان کبیره اش

پاک گردانم تا انجا که او را بیامرزم و پاک شود زیرا اسم هائی به تو آموختم که هر کس آن را بخواند او را

جواب خواهم داد

 

 

 

۲- توبه :

 

 

ای محمد هر کس از امتت گناهانش زیاد باشد اما از کبائر نباشد پس بر من اعتماد کند در نزد طلوع

فجر یا قبل از افول شفق روی خویش به من گردانده و بگوید :

 

يَا رَبِّ يَا رَبِّ فُلَانُ بْنُ فُلَانٍ (اسم خود و پدرش را بگوید ) عَبْدُكَ شَدِيدٌ حَيَاؤُهُ مِنْكَ لِتَعَرُّضِهِ‏ لِرَحْمَتِكَ لِإِصْرَارِهِ

 

 

عَلَى مَا نَهَيْتَ عَنْهُ مِنَ الذَّنْبِ الْعَظِيمِ يَا عَظِيمُ إِنَّ عَظِيمَ مَا أَتَيْتُ بِهِ لَا يَعْلَمُهُ غَيْرُكَ قَدْ شَمِتَ بِي فِيهِ

 

 

الْقَرِيبُ وَ الْبَعِيدُ وَ أَسْلَمَنِي فِيهِ الْعَدُوُّ وَ الْحَبِيبُ وَ أَلْقَيْتُ بِيَدِي إِلَيْكَ طَمَعاً لِأَمْرٍ وَاحِدٍ وَ طَمَعِي ذَلِكَ فِي

 

 

رَحْمَتِكَ فَارْحَمْنِي يَا ذَا الرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ وَ تَلَافَنِي بِالْمَغْفِرَةِ وَ الْعِصْمَةِ مِنَ الذُّنُوبِ‏ إِنِّي إِلَيْكَ مُتَضَرِّعٌ أَسْأَلُكَ

 

 

بِاسْمِكَ الَّذِي يُرْسِلُ‏ أَقْدَامَ حَمَلَةِ عَرْشِكَ ذِكْرُهُ وَ تُرْعِدُ لِسَمَاعِهِ أَرْكَانُ الْعَرْشِ إِلَى أَسْفَلِ التُّخُومِ‏ إِنِّي أَسْأَلُكَ

 

 

بِعِزِّ ذَلِكَ الِاسْمِ الَّذِي مَلَأَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ دُونَكَ إِلَّا رَحِمْتَنِي يَا رَبِّ بِاسْتِجَارَتِي إِلَيْكَ بِاسْمِكَ هَذَا يَا عَظِيمُ أَتَيْتُكَ

 

 

بِكَذَا وَ كَذَا وَ ( کاری که برای او پیش امده بگوید سپس بگوید ) فَاغْفِرْ لِي تَبِعَتَهُ وَ عَافِنِي مِنْ إِشَاعَتِهِ‏ بَعْدَ

 

 

مَقَامِي هَذَا يَا رَحِيم‏

 

 

هر گاه چنین کرد گناهانش را به حسنه تبدیل کنم و دعایش را مستجاب گردانم و آنچه را که می خواهد

به او برسانم

 

 

 

۳- توبه :

 

 

ای محمد هر کس کافر بوه و می خواهد توبه کند و ایمان آورد ٬ بدن ولباسش را برای من پاک گرداند

سپس رو به قبله کند و پیشانی خود را به سجده گذاشته در این حال بین او و من حجابی نیست و

بگوید ( در سجده ) :

 

 

يَا مَنْ تَغَشَّى لِبَاسَ النُّورِ السَّاطِعِ الَّذِي اسْتَضَاءَ بِهِ أَهْلُ سَمَاوَاتِهِ وَ أَرْضِهِ وَ يَا مَنْ خَزَنَ رُؤْيَتَهُ عَنْ كُلِّ مَنْ

 

 

هُوَ دُونَهُ وَ كَذَلِكَ‏ يَنْبَغِي لِوَجْهِهِ الَّذِي عَنَتْ وُجُوه‏ الْمَلَائِكَةِ الْمُقَرَّبِينَ لَهُ إِنَّ الَّذِي كُنْتُ لَكَ فِيهِ مِنْ عَظَمَتِكَ

 

 

جَاحِداً أَشَدُّ مِنْ كُلِّ نِفَاقٍ فَاغْفِرْ لِي جُحُودِي فَإِنِّي أَتَيْتُكَ تَائِباً وَ هَا أَنَا ذَا أَعْتَرِفُ لَكَ عَلَى نَفْسِي بِالْفِرْيَةِ

 

 

عَلَيْكَ فَإِذْ أَمْهَلْتَ‏ لِي فِي الْكُفْرِ ثُمَّ خَلَّصْتَنِي مِنْهُ فَطَوِّقْنِي حُبَّ الْإِيمَانِ الَّذِي أَطْلُبُهُ مِنْكَ بِحَقِّ مَا لَكَ مِنَ

 

 

الْأَسْمَاءِ الَّتِي مَنَعْتَ مِنْ دُونِكَ‏ عِلْمَهَا لِعِظَمِ شَأْنِهَا وَ شِدَّةِ جَلَالِهَا وَ بِالاسْمِ الْوَاحِدِ الَّذِي لَا يَبْلُغُ أَحَدٌ صِفَةَ

 

 

كُنْهِهِ وَ بِحَقِّهَا كُلِّهَا أَجِرْنِي أَنْ أَعُودَ إِلَى الْكُفْرِ بِكَ‏ سُبْحَانَكَ‏ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ‏ غُفْرَانَكَ إِنِّي مِنَ الظَّالِمِين‏

 

 

 

هر گاه چنین کرد سرش را بلند نکرده از او راضی خواهم بود و مورد قبول است

 

 

 

منبع : بحارالانوار ج ۹۵ ص ۳۰۶- ۳۲۴

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.