از معاذ روايت است كه: روزى نبى اكرم مرا نزد عبد الله سلام فرستاد تا او را بحضور حضرت دعوت كنم، وقتى
عبد الله شرفياب خدمت حضرت شد نبى اكرم (ص) از وى پرسيد، آيا ده كلمهاى را كه خداوند بابراهيم آنگاه
كه بآتش پرتاب شد آموخت در تو راه يافتهاى؟ عبد الله گفت پدر و مادرم فدايت آيا در اين باره چيزى بر تو نازل
شده است؟ من ثواب آنها را در تو راه يافته ام نه خود آنها را و اسم اعظم خدا در ميان آنهاست، پيغمبر
(ص) فرمود آيا خداوند آنها را بموسى آموخته بود؟ عبد الله گفت: نه و جز بابراهيم نياموخته بود، فرمود ثواب
آنها در توراة چيست؟ عرضه داشت: يا رسول اللَّه كه ميتواند ثواب آنها را درك كند؟ من در توراة ديدهام كه
خداوند آنها را در دل هيچ بندهاى قرار ندهد مگر آنكه بوسيله آنها بقلبش يقين و به عطا كند و اگر خدا را
بآنها قسم دهد كارش را بانجام رساند و در دار الجلال خداوند رحيم، در ظل همسايگى وى باشد و ثواب
همه شبها را از اول خلقت دنيا داشته باشد، پيغمبر (ص) پرسيد دار الجلال چيست؟ گفت بهشت عدن
و موضع عرش خداوند صاحب عزّت و آن در جوار خداست، ابن سلام گويد يا رسول اللَّه، آنها را بما تعليم كن
و بدان بر ما منت نه چنان كه خدا بر شما منّت نهاد، حضرت (ص) فرمود: به سجده افتيد، همه به سجده
رفتند چون سر برداشتند نبى اكرم (ص) فرمود: بگوئيد
يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ أَنْتَ الْمَرْهُوبُ مِنْكَ جَمِيعُ خَلْقِكَ يَا نُورَ النُّورِ أَنْتَ الَّذِي احْتَجَبْتَ دُونَ خَلْقِكَ فَلَا يُدْرِكُ نُورَكَ
نُورٌ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ أَنْتَ الرَّفِيعُ الَّذِي ارْتَفَعْتَ فَوْقَ عَرْشِكَ مِنْ فَوْقِ سَمَائِكَ فَلَا يَصِفُ عَظَمَتَكَ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِكَ
يَا نُورَ النُّورِ قَدِ اسْتَنَارَ بِنُورِكَ أَهْلُ سَمَائِكَ وَ اسْتَضَاءَ بِضَوْئِكَ أَهْلُ أَرْضِكَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِي لَا
إِلَهَ غَيْرُكَ تَعَالَيْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ شَرِيكٌ وَ تَعَاظَمْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ وَلَدٌ وَ تَكَرَّمْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ شَبِيهٌ وَ
تَجَبَّرْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ ضِدٌّ فَأَنْتَ اللَّهُ الْمَحْمُودُ بِكُلِّ لِسَانٍ وَ أَنْتَ الْمَعْبُودُ فِي كُلِّ مَكَانٍ وَ أَنْتَ الْمَذْكُورُ فِي
كُلِّ أَوَانٍ وَ زَمَانٍ يَا نُورَ النُّورِ كُلُّ نُورٍ خَامِدٌ لِنُورِكَ- يَا مَلِكَ كُلِّ مَلِكٍ يَفْنَى غَيْرُكَ يَا دَائِمُ كُلُ حَيٍّ يَمُوتُ غَيْرُكَ يَا اللَّهُ
يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ ارْحَمْنِي رَحْمَةً تُطْفِئُ بِهَا غَضَبَكَ وَ تَكُفُّ بِهَا عَذَابَكَ وَ تَرْزُقُنِي بِهَا سَعَادَةً مِنْ عِنْدِكَ
وَ تَحُلَّنِي بِهَا دَارَكَ الَّتِي تَسْكُنُهَا خِيَرَتُكَ مِنْ خَلْقِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ يَا مَنْ لَمْ
يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ «1» وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يَا
صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَى وَ يَا مُنْتَهَى كُلِّ شَكْوَى يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ يَا عَظِيمَ الْمَنِّ يَا مُبْتَدِئَ النِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا يَا رَبَّاهْ يَا
سَيِّدَاهْ وَ يَا أَمَلَاهْ وَ يَا غَايَةَ رَغْبَتَاهْ أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ أَنْ لَا تُشَوِّهْ خَلْقِي بِالنَّارِ [وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي وَ لِوَالِدَيَّ
بِرَحْمَتِكَ وَ أَنْ تُعْطِيَنِي خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ
ترجمه دعا :
يا الله يا الله يا الله، توئى كه همه خلق از تو در هراسند، اى نور نور توئى كه از خلق خود پوشيده اى و
هيچ نورى نور تو را در نيابد، يا الله يا الله يا الله تو آن بلند مرتبهاى بر فوق عرش بلندى جستهاى و هيچ
مخلوقى توان وصف عظمت تو ندارد، اى نور نور اهل آسمان تو از نور تو نور ميگيرند، و اهل زمين از روشنى
تو روشن ميشوند يا الله يا الله يا الله تو آن خدائى كه جز تو خدائى نيست و برتر از آنى كه دارى شريك
باشى و بزرگتر از آنى كه فرزند بخواهى و كريمتر از آنى شبيه داشته باشى چشمانش فروع و بصيرت
بخشد و سينهاش را بايمان گشاده گرداند و از او تا عرش نورى برايش برآرد كه براى او بدرخشد، و ملائكه
بوجودش افتخار كنند و حكمت را در زبان او قرار دهد، و حفظ كتاب خود را نصيب او گرداند، و بصيرت در دين
باو دهد و روز قيامت با دلى آرام برانگيزدش، و در قيامت با ابراهيم بيك نحو شنوا باشد، و بوسيله اين دعاها
چيزى از خدا نخواهد مگر آنكه باو و پيروزتر و نيرومندتر از آنى كه ضدى براى تو باشد، تو آن خدائى كه در هر
زمان ستايششدهاى، و در هر مكان پرستش ميشوى و نام تو در هر جا و هر زمان برده مىشود، اى روشنى
همه روشنىها، هر نورى در برابر نور تو تاريك است اى سلطان وجود هر سلطانى جز تو فنا پذيرد، اى دائم
و ابدى هر زندهاى جز تو بميرد، يا الله يا الله يا الله، اى رحمان و رحيم، بمن رحمتى آر كه بدان آتش غضبت
را فرو نشانى و عذابت را از من بگردانى و سعادتى از خوان احسانت نصيبم گردانى و در سرائى فرودم آرى
كه بندگان شايستهات را در آن جاى ميدهى، اى ارحم الراحمين، اى آنكه اعمال خوب را آشكار ميكنى، و كردار
زشت را ميپوشانى، اى آنكه بر گناهان مؤاخذه نمىكنى و پرده درى نميكنى اى داراى عفو عظيم و گذشت
بسيار، اى بزرگ بخشاينده و اى آنكه دستت به رحمت گشاده، اى آگاه براز و سخن پنهانى، و اى آنكه همه
شكايتها بسوى تو آيد، اى آنكه در چشم پوشى بزرگى و كريمى و در منّت عظيمى، اى آغازكننده به
نعمتها پيش از آنكه استحقاقى باشد، اى آفريدگار، اى آقاى بزرگوار و اى غايت ميل و آرزوها يا الله يا الله يا الله،
از تو مسألت دارم كه تنم بآتش بريان مكنى و زشت مسازى، و از راه رحمت پدر و مادرم را به بخشائى،
و خير دنيا و عقبى را بمن عطا كنى كه تو بر همه چيز توانائى، و بر محمد و آلش درود فرست).
پرسيد يا رسول الله ثواب خواننده اين دعا چيست؟ فرمود:
هيهات كه اگر فرشتگان هفت آسمان و زمين گرد آيند كه تا قيامت ثواب آن را وصف كنند نتوانند كه يكى از
هزارش را توصيف نمايند، و بعد ثوابهاى بسيار براى آن ذكر فرمود كه اينجا جاى گفتارش نيست.
منبع : مکارم الاخلاق ترجمه میرباقری ج 2 ص 168 الی 171