حسين بن علي عليهما السّلام فرمود: خدمت جدم رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله رسيدم، در هنگامى كه ابىّ بن كعب هم در آنجا بودند، حضرت فرمود: خوش آمدى اى ابو عبد اللَّه و اى زينت آسمان و زمين، ابىّ گفت: يا رسول اللَّه چگونه كسى با وجود تو ميتواند زينت آسمان و زمين باشد، حضرت فرمود: سوگند به خداوندى كه مرا به پيغمبرى برانگيخت، حسين بن علي در آسمان عظمتش از زمين بيشتر است.
در طرف راست عرش نوشتهاند: حسين مصباح هدايت و كشتى نجات است، حسين امامى است كه خوارى را قبول نميكند و همواره عزيز و با فخر و دانش است و براى اين ملت ذخيره ميباشد، خداوند در صلب او نطفهاى قرار داده كه پاك و با بركت است، اين نطفه قبل از اين كه ارحام آفريده شوند و يا آب در اصلاب پديد آيد آفريده شده است، و قبل از ليل و نهار وجود پيدا كرده است.
به حسين بن على دعاهائى تلقين شده كه هر كس آنها را بخواند با وى محشور ميگردد و در آخرت مورد محبت وى قرار ميگردد، و خداوند غمهاى وى را زائل ميكند و دينش را اداء مىنمايد و امورش را آسان ميسازد و راهش را روشن ميگرداند و بر دشمنانش چيره ميكند، و معايب او را فاش نميسازد.
ابىّ عرض كرد: يا رسول اللَّه اين دعاها كدام است؟ حضرت فرمود: هر گاه از نماز فارغ شدى همان طور كه نشستهاى بخوان:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِكَلِمَاتِكَ وَ مَعَاقِدِ عَرْشِكَ وَ سُكَّانِ سَمَاوَاتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ أَنْ تَسْتَجِيبَ لِي فَقَدْ رَهِقَنِي مِنْ أَمْرِي عُسْرٌ فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِي مِنْ عُسْرِي يُسْراً
خداوند كارهاى تو را آسان ميكند، و سينهات را باز ميگرداند، و در هنگام مرگ كلمه شهادتين را بتو تلقين ميكند.
ابىّ عرض كرد: يا رسول اللَّه اين نطفهاى كه در صلب حسين قرار داده شده چيست؟ فرمود: مثل اين نطفه مانند ماه است و اين نطفه تاريكىها را از هم ميشكافد و مسائل مبهم را از هم باز ميكند و روشن مىسازد، هر كس از وى پيروى كند به خير و سعادت مىرسد، و هر كه از وى دورى گزيند به هلاكت مىپيوندد، ابيّ عرض كرد:
اسم او چيست؟.
حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله فرمود: نام وى «على» است و دعايش هم اين است
يَا دَائِمُ يَا دَيْمُومُ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ يَا كَاشِفَ الْغَمِّ وَ يَا فَارِجَ الْهَمِّ وَ يَا بَاعِثَ الرُّسُلِ وَ يَا صَادِقَ الْوَعْدِ
هر كس اين دعا را بخواند خداوند او را با على بن الحسين محشور ميكند، و به اتفاق وى داخل بهشت مىشود.
ابىّ عرض كرد: يا رسول اللَّه آيا وى جانشين و وصيّى هم دارد؟ فرمود: آرى ارثهاى زمين و آسمان بوى تعلق دارد، گفت: ارث زمين و آسمان كدام است؟ حضرت فرمود: قضاء به حق و حكم به ديانت و تاويل احكام و بيان آن چه پس از وى ظاهر گردد، گفت: نام او چيست؟ فرمود: «محمد» كه ملائكه به وى در آسمانها انس گرفتهاند و او در دعاى خود ميگويد:
اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ لِي عِنْدَكَ رِضْوَانٌ وَ وُدٌّ فَاغْفِرْ لِي وَ لِمَنْ تَبِعَنِي مِنْ إِخْوَانِي وَ شِيعَتِي وَ طَيِّبْ مَا فِي صُلْبِي
خداوند در صلب او نطفه پاك و مباركى قرار داده و به من اطلاع داده است كه او را پاك گردانيده و نامش را «جعفر» نهاده است و او را در نزد خود مرضى و پسنديده و هادى و رهنما مقرر فرموده جعفر خداى خود را به اين دعا ياد ميكند:
يَا دَانٍ غَيْرَ مُتَوَانٍ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ اجْعَلْ لِشِيعَتِي مِنَ النَّارِ وِقَاءً وَ لَهُمْ عِنْدَكَ رِضًا وَ اغْفِرْ ذُنُوبَهُمْ وَ يَسِّرْ أُمُورَهُمْ وَ اقْضِ دُيُونَهُمْ وَ اسْتُرْ عَوْرَاتِهِمْ وَ هَبْ لَهُمُ الْكَبَائِرَ الَّتِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُمْ يَا مَنْ لَا يَخَافُ الضَّيْمَ وَ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ اجْعَلْ لِي مِنْ كُلِّ غَمٍّ فَرَجاً
هر كس اين دعا را بخواند خداوند او را با چهره سفيد با جعفر بن محمد داخل بهشت ميكند، اى ابىّ خداوند به اين نطفه نطفه پاك ديگرى آميخته و رحمت خود را بر وى نازل كرده و نام او را «موسى» نهاده است. ابىّ عرض كرد: يا رسول اللَّه گويا آنان توالد و تناسل ميكنند و از يك ديگر ارث ميبرند و همديگر را وصف مينمايند
حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله فرمود: جبرئيل حالات آنها را براى من از طرف خداوند وصف كرده است، ابيّ گفت: موسى دعائى هم دارد كه غير از دعاى پدرانش باشد؟
فرمود: آرى دعاى موسى اين است:
يَا خَالِقَ الْخَلْقِ وَ يَا بَاسِطَ الرِّزْقِ وَ يَا فَالِقَ الْحَبِ وَ يَا بَارِئَ النَّسَمِ وَ مُحْيِيَ الْمَوْتَى وَ مُمِيتَ الْأَحْيَاءِ وَ دَائِمَ الثَّبَاتِ وَ مُخْرِجَ النَّبَاتِ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ
هر كه اين دعا را بخواند خداوند حوائج او را برمياورد، و روز قيامت او را با موسى بن جعفر محشور ميكند، و خداوند در صلب او نطفه مبارك ديگرى قرار داده و او را «على» نامگذارى كرده است، و خداوند از رفتار و كردار وى رضايت دارد و بوى علم و حكمت مرحمت فرموده و وى را براى مردم تا روز قيامت حجت قرار داده است، و دعاى او از اين قرار است
اللَّهُمَّ أَعْطِنِي الْهُدَى وَ ثَبِّتْنِي عَلَيْهِ وَ احْشُرْنِي عَلَيْهِ آمِناً أَمْنَ مَنْ لَا خَوْفَ عَلَيْهِ وَ لَا حُزْنَ وَ لَا جَزَعَ إِنَّكَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ
خداوند متعال در صلب او نطفه مبارك و پاكى قرار داده و او را «محمد بن على» نام گذاشته است، اين محمد شفيع شيعيان خواهد بود و علم جدش را هم به ارث خواهد برد، او داراى علامتى روشن و برهان واضحى است، هنگامى كه متولد شود ميگويد «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ*» و در دعاى خود هم ميگويد:
يَا مَنْ لَا شَبِيهَ لَهُ وَ لَا مِثَالَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَ لَا خَالِقَ إِلَّا أَنْتَ تُفْنِي الْمَخْلُوقِينَ وَ تَبْقَى أَنْتَ حَلُمْتَ عَمَّنْ عَصَاكَ وَ فِي الْمَغْفِرَةِ رِضَاكَ
هر كس اين دعا را بخواند محمد در روز قيامت شفيع وى خواهد شد، و خداوند در صلب او هم نطفه قرار داده كه از ظلم و طغيان دور است، و همواره نيكوكار و با بركت و طيب و طاهر ميباشد، خداوند او را «على بن محمد» نام گذاشته و وقار و آرامش و علم و فضيلت را بوى مرحمت كرده، و از اسرار پنهانى او را مطلع كرده است خداوند در سينه او چيزى قرار داده و او را از اين مطلع ساخته؛ و از دشمنانش هم بر حذر داشته است، وى در دعاى خود ميگويد:
يَا نُورُ يَا بُرْهَانُ يَا مُنِيرُ يَا مُبِينُ يَا رَبِّ اكْفِنِي شَرَّ الشُّرُورِ وَ آفَاتِ الدُّهُورِ وَ أَسْأَلُكَ النَّجَاةَ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ
هر كس اين دعا را بخواند على بن محمد شفيع او شده و او را به بهشت خواهد برد.
خداوند در صلب او نيز نطفه آفريده و او را «حسن» نام گذاشته، و او را وسيله روشنائى بلاد خود قرار داده و در زمين جانشين خود كرده است و براى امتش عزت و براى شيعيانش چراغ هدايت نصب نموده و او را شفيع مردم در پيشگاه خود معرفى كرده است، اين حسن عذابى است براى دشمنان و مخالفين، و برهانى است براى دوستان و محبين وى در دعاى خود گويد:
يَا عَزِيزَ الْعِزِّ فِي عِزِّهِ يَا عَزِيزُ أَعِزَّنِي بِعِزَّتِكَ وَ أَيِّدْنِي بِنَصْرِكَ وَ أَبْعِدْ عَنِّي هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ وَ ادْفَعْ عَنِّي بِدَفْعِكَ وَ امْنَعْ مِنِّي بِمَنْعِكَ وَ اجْعَلْنِي مِنْ خِيَارِ خَلْقِكَ يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ يَا فَرْدُ يَا صَمَدُ
هر كه اين دعا را بخواند خداوند او را با وى محشور خواهد كرد و از آتش نجات خواهد داد و لو از اهل آتش باشد، خداوند در صلب وى نيز نطفه پاك و طاهرى قرار داده هر مؤمنى كه آزمايش خود را داده باشد از وى راضى خواهد شد، و ليكن منافقين و كافرين از وى روى ميگردانند، وى امام هادى و مهدى است كه در پيشگاه خداوند مرضى است، او به عدل و داد حكم ميكند و فرمان ميدهد و در قول خود احكام خداوند را تصديق ميكند و خداوند هم وى را تصديق مينمايد.
او از سرزمين تهامه خروج ميكند و با دلائل و نشانهها بيرون مىشود، و در طالقان گنجهائى دارد و ليكن اين گنجها از طلا و نقره نيست، بلكه اسبان زيبا و تندرو و مردان چابك سوار و نشان دارى هستند كه خداوند آنان را از دورترين بلاد پيرامون يك ديگر جمع خواهد كرد، عدد آنان به اندازه مجاهدين جنگ بدر فقط سيصد و سيزده نفر ميباشند، وى با خود كتابى دارد كه اسامى اصحابش در او درج گرديده و كليه خصوصيات آنان از پدر و مادر و عشيره و محل زندگى در آن صحيفه نوشته شده است، اين اشخاص طبق فرمان پيشواى خود بهر طرف با كوشش حمله ميكنند ابىّ عرض كرد: يا رسول اللَّه دلائل و نشانههاى وى چيست؟ فرمود: وى پرچمى دارد كه هر گاه وقت ظهورش فرا رسد از هم باز مىشود و با زبان فصيحى به اذن خداوند فرياد ميزند: اى ولى خداوند خروج كن و دشمنان پروردگار را از بين بردار او داراى دو پرچم و بيرق است و نيز شمشيرى دارد كه همواره در غلاف ميباشد و چون هنگام ظهورش نزديك گردد از غلاف بيرون مىشود.
خداوند شمشير را به سخن مىآورد و فرياد ميزند: اى ولى خدا خروج كن و مرا فرمان ده، اى حجت پروردگار اكنون سزاوار نيست در جاى خود بنشينى. در اين هنگام او خروج ميكند و دشمنان خداوند را در هر جا بيابد ميكشد و حدود و احكام را بار ديگر اقامه ميكند، جبرئيل از طرف راست و ميكائيل از طرف چپ و شعيب و صالح هم در مقدمه او قرار دارند، و شما بهمين زودى صدق گفتار مرا مشاهده خواهيد كرد و لو مقدارى طول بكشد، و من امور خود را به خداوند واميگذارم.
اى ابىّ خوشا به حال آن كس كه او را ملاقات كند و وى را دوست داشته باشد و امامت وى را بپذيرد، خداوند آنان را از مهلكه نجات ميدهد با اقرار به او و پيغمبر و جميع امامان درهاى بهشت براى آنان باز خواهد شد، مثل آنان در زمين مانند مشكى است كه بويش در فضا پراكنده شود و هرگز تغيير نكند، مثل آنان در آسمان مانند ماه تابان است كه هرگز نور او از بين نرود.
ابىّ عرض كرد: يا رسول اللَّه حالات اين امامان عليهم السّلام در نزد خداوند چگونه است؟ فرمود: خداوند دوازده صحيفه بر من نازل كرده كه دوازده خاتم در آنها هست، و اسم هر امامى در خاتمش نوشته شده و اوصافش هم در صحيفهاش درج گرديده است.
منبع : بحارالانوار ج 36 ص 205 االی 209 – عیون اخبار الرضا ج 1 ص 60 الی 64