امير المؤمنين عليه السلام فرمود: ((آرى به خداى كعبه …)) تا به هر چهار ركن نزديك شد
و هر بار مى فرمود: ((به خداى كعبه .)) آن گاه فرمود: ((آرى ، به خداى همه ى اين ركن ها؛
آرى به خداى مشعرها؛ آرى به خداى اين حرمت ها، شنيدم كه پيامبر خدا سخنى را كه
اكنون مى گويم مى فرمود: در زبور داوود و تورات موسى و انجيل عيسى و قرآن پيامبر درود
خدا بر آن حضرت و خاندانش و همه پيامبران باد و نيز در هزار نوشته ى فرود آمده از آسمان
بر هزار پيامبر آمده است : هر كه بخواند:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فِي عِلْمِهِ مُنْتَهَى رِضَاهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ بَعْدَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى رِضَاهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مَعَ عِلْمِهِ
مُنْتَهَى رِضَاهُ اللَّهُ أَكْبَرُ فِي عِلْمِهِ مُنْتَهَى رِضَاهُ اللَّهُ أَكْبَرُ بَعْدَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى رِضَاهُ اللَّهُ أَكْبَرُ مَعَ عِلْمِهِ
مُنْتَهَى رِضَاهُ الْحَمْدُ لِلَّهِ فِي عِلْمِهِ مُنْتَهَى رِضَاهُ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَعْدَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى رِضَاهُ الْحَمْدُ لِلَّهِ مَعَ
عِلْمِهِ مُنْتَهَى رِضَاهُ سُبْحَانَ اللَّهِ فِي عِلْمِهِ مُنْتَهَى رِضَاهُ سُبْحَانَ اللَّهِ بَعْدَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى رِضَاهُ
سُبْحَانَ اللَّهِ مَعَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى رِضَاهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِجَمِيعِ مَحَامِدِهِ عَلَى جَمِيعِ نِعَمِهِ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ
وَ بِحَمْدِهِ مُنْتَهَى رِضَاهُ فِي عِلْمِهِ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ حَقٌّ لَهُ ذَلِكَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ
الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ نُورُ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ نُورُ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ لَا إِلَهَ
إِلَّا اللَّهُ تَهْلِيلًا لَا تُحْصِيهِ غَيْرُهُ قَبْلَ كُلِّ أَحَدٍ وَ بَعْدَ كُلِّ أَحَدٍ وَ مَعَ كُلِّ أَحَدٍ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ تَكْبِيراً لَا تُحْصِيهِ
غَيْرُهُ قَبْلَ كُلِّ أَحَدٍ وَ مَعَ كُلِّ أَحَدٍ وَ بَعْدَ كُلِّ أَحَدٍ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ تَحْمِيداً لَا يُحْصِيهِ غَيْرُهُ قَبْلَ كُلِّ أَحَدٍ وَ
مَعَ كُلِّ أَحَدٍ وَ بَعْدَ كُلِّ أَحَدٍ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ تَمْجِيداً لَا يُحْصِيهِ غَيْرُهُ قَبْلَ كُلِّ
أَحَدٍ وَ مَعَ كُلِّ أَحَدٍ وَ بَعْدَ كُلِّ أَحَدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ تَسْبِيحاً لَا يُحْصِيهِ غَيْرُهُ قَبْلَ كُلِّ أَحَدٍ وَ مَعَ كُلِّ أَحَدٍ
وَ بَعْدَ كُلِّ أَحَدٍ اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً فَاشْهَدْ لِي بِأَنَّ قَوْلَكَ حَقٌّ وَ فِعْلَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ
قَضَاءَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ قَدَرَكَ حَقٌّ وَ أَنَ رُسُلَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ أَوْصِيَاءَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ رَحْمَتَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ جَنَّتَكَ حَقٌّ
وَ أَنَّ نَارَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ قِيَامَتَكَ حَقٌّ وَ أَنَّكَ مُمِيتُ الْأَحْيَاءِ وَ أَنَّكَ مُحْيِي الْمَوْتَى وَ أَنَّكَ بَاعِثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ
وَ أَنَّكَ جامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لا رَيْبَ فِيهِ وَ أَنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً
فَاشْهَدْ لِي أَنَّكَ رَبِّي وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولَكَ نَبِيِّي وَ الْأَوْصِيَاءَ مِنْ بَعْدِهِ أَئِمَّتِي وَ أَنَّ الدِّينَ الَّذِي شَرَعْتَ
دِينِي وَ أَنَّ الْكِتَابَ الَّذِي أَنْزَلْتَ عَلَى مُحَمَّدٍ رَسُولِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نُورِي اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ
وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً فَاشْهَدْ لِي فَإِنَّكَ أَنْتَ الْمُنْعِمُ عَلَيَّ لَا غَيْرُكَ لَكَ الْحَمْدُ وَ بِنِعْمَتِكَ تَتِمُّ الصَّالِحَاتُ
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ وَ تَبَارَكَ اللَّهُ وَ تَعَالَى وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا
بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ وَ لَا مَنْجَى وَ لَا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلَّا إِلَيْهِ عَدَدَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ وَ عَدَدَ كَلِمَاتِ رَبِّي
الطَّيِّبَاتِ التَّامَّاتِ الْمُبَارَكَاتِ صَدَقَ اللَّهُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ
(آن گاه ) فرمود: اگر در تمام عمر، صد بار اين را بخواند، به صورت امتى بر انگيخته خواهد شد
و به سوى او هزار هزار فرشته به راهبرى فرشته اى به نام مجديال گسيل خواهند شد. هر
يك از ايشان هزار مركب به همراه دارند كه هيچ يك به ديگر مانند نيست و هر يك از ايشان هزار
تن پوش ؛ هر كدام به گونه اى . وقتى به اين بنده مى رسند، مى ايستند و مجديال مى گويد: اين
شما و اين ولى خدا. (همه با هم ) چون يك فرشته در برابرش به پا مى ايستند و همه ى مركب
ها و لباس ها در اختيار او نهاده مى شود. فرشتگان از چپ و راست ، او را در ميان مى گيرند و
با او همراه مى شوند و مى گويند: اين ولى خداست ؛ خوشا بر او!
بر هر گروه فرشتگان يا آدميان كه مى گذرد، بر او سلام مى كنند (و مى گويند): درود بر تو؛ اى
ولى خدا! و او را ارج مى نهند تا گاهى كه زير پرچم ستايش (= لواء الحمد) مى ايستد. تختى
از ياقوت سرخ برايش مى نهند؛ با سايبانى از زمرد سبز و داراى پريانى سياه چشم . گاهى
به راست تكيه مى كند و گاه به چپ تا زمانى كه داورى ميان مردمان به پايان مى رسد و هر
يك به جايگاه خويش مى روند. آن گاه هزار فرشته فرمان مى يابند تا او را در ميان گيرند و آن
تخت را بر بهشتى مركب نژاده اى بس روشن مى نهند.
اين چنين مى رود تا به نخستين منزلگاه خويش مى رسد. در آن جا، با يكى از پيش كاران خود
رو به رو مى شود كه مى خواهد دست او را بگيرد. اگر خدا نگاهش ندارد، به تعظيم آن پيش كار
خم مى شود. آن كار گزار مى گويد: اى ولى خدا! من يكى از فرمان گزاران شما در اين كاخ ام .
شما يك صد كاخ از اين دست داريد و هر يك را كارگزارانى چون من است . هر يك از اين پيش كاران
را همسرى است كه او نيز فرمان گزار همسران شماست . نيز شما را به شمار هر همسر
كنيزى است و در هر خانه چيزهايى كه شماره پذير نيست !
آن گاه (آن بنده ى خدا) مى گويد:
الْحَمْدُ لِلَّهِ عَدَدَ مَا أحْصَى عِلْمُهُ وَ مِثْلَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ وَ مِلْءَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ وَ أَضْعَافَ مَا أَحْصَى
عِلْمُهُ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَدَدَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ وَ مِثْلَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ وَ مِلْءَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ وَ أَضْعَافَ
مَا أَحْصَى عِلْمُهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ عَدَدَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ وَ مِثْلَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ وَ مِلْءَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ وَ
أَضْعَافَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَدَدَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ وَ مِثْلَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ وَ مِلْءَ مَا أَحْصَى
عِلْمُهُ وَ أَضْعَافَ مَا أَحْصَى عِلْمُهُ
وقتى اين را مى گويد، خانه ها و خواسته هاى درون آن ها دو چندان مى شود و خدا گسترنده
و بخشنده است
منبع : بحارالانوار ج 92 ص 386 الی 388