از معاذ بن جبل روايت شده است كه گفت : روزى حضرت پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم مرا به سوى
عبداللَّه بن سلام فرستاد در حالى كه نزد پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم عدّه اى از اصحابش حضور داشتند ،
عبداللَّه بن سلام نزد پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم حاضر شد ، حضرت پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم
فرمودند :
اى عبداللَّه ؛ براى من خبر بده در مورد ده كلمه اى كه خداوند به حضرت ابراهيم عليه السلام در روزى
كه مى خواستند او را به آتش بيندازند آموخت ، آنان را يافته اى كه در تورات نوشته شده باشد؟
عبداللَّه گفت : اى رسول خدا ؛ پدر و مادرم فداى شما، آيا براى شما در مورد آن ده كلمه چيزى نازل شده
است؟ همانا من ثواب قرائت آنها را در تورات يافتم ولى كلمات آن را نيافتم و آن ده عدد دعا بود كه در تمامى
آنها اسم اعظم خداوند وجود داشت .
پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند :
آيا خداوند آنها را به حضرت موسى عليه السلام آموخت ؟
عبداللَّه گفت : خداوند آنها را به كسى جز حضرت ابراهيم عليه السلام نياموخت .
پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند :
چه چيزى در مورد ثواب آن در تورات ديده اى ؟
عبداللَّه گفت : اى رسول خدا ؛ چه كسى توانايى دارد كه به آن ثوابها برسد؟ من در تورات ديدم كه نوشته
شده است :
هيچ بنده اى نيست كه خداوند بر او منّت گذارد و اين كلمات را در قلب او قرار دهد مگر اين كه نور را در
چشمان او و يقين را در قلبش قرار دهد و سينه اش را براى ايمان بگشايد و نورى براى او قرار دهد كه از
جايى كه نشسته به سوى عرش تلألؤ كند و خداوند روزى دو بار به او بر فرشتگان مباهات كند و حكمت را در
زبانش قرار دهد و حفظ كتابش را به او عطا فرمايد ؛ گرچه نسبت به اين امر حريص نباشد ، و او را در دين ،
فقيه و دانشمند قرار دهد و محبّت او را در قلب هاى بندگانش بيفكند و او را از عذاب قبر و فتنۀ دجّال و ترس
و هراس بزرگ روز قيامت ايمن گرداند .
و او را در گروه شهدا محشور فرمايد و خداوند او را احترام و تكريم كند و آنچه به كرامت و بزرگوارى خويش
به رسولانش عطا كرده، به او نيز عطا كند و چنين شخصى روزى كه همه مردم مى ترسند، نمى ترسد و
روزى كه تمام مردم غمگين هستند غمگين نمى باشد ، و نام او در نزد خداوند به عنوان صدّيق (تصديق كننده)
نوشته شود و در روز قيامت محشور شود در حالى كه قلبش آرام و مطمئن باشد و تحت پوشش بزرگان
همراه حضرت ابراهيم عليه السلام در روز قيامت باشد .
به بركت اين دعا ، بنده آنچه از خداوند بخواهد به او عطا فرمايد و اگر خداوند را سوگند دهد ، خداوند به
سوگند او عمل كند و در مجاورت پروردگار مهربان در جايگاه باشكوه (بهشت) استقرار پيدا كند و براى او
ثواب هر شهيدى كه از ابتداى آفرينش دنيا به شهادت رسيده اند ، نوشته شود .
پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند :
اى ابن سلام ؛ مراد از جايگاه با شكوه چيست ؟
ابن سلام گفت : مراد بهشت عدن مى باشد و آن ، محلّ عرش پروردگار باعظمت و در جوار خداوند مى باشد.
ابن سلام گفت : اى رسول خدا ؛ آن (دعا) را به ما ياد بده و همان گونه كه خداوند به شما احسان نموده ،
شما نيز به ما احسان فرما .
پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند :
براى خداوند به سجده بيفتيد .
معاذ بن جبل گفت : آنان همگى به سجده افتادند ، و چون سر از سجده برداشتند ، پيامبر اكرم صلى الل
ه عليه وآله وسلم فرمودند : بخوانيد:
يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ ، أَنْتَ الْمَرْهُوبُ مِنْكَ جَميعُ ] خَلْقِكَ[ ، يا نُورَ النُّورِ ، أَنْتَ الَّذِي احْتَجَبْتَ دُونَ خَلْقِكَ فَلاتُدْرِكُ
نُورَكَ نُورٌ ، يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ ، أَنْتَ الرَّفيعُ الَّذِي ارْتَفَعْتَ فَوْقَ عَرْشِكَ مِنْ فَوْقِ سَمائِكَ ، فَلايَصِفُ عَظَمَتَكَ أَحَدٌ
مِنْ خَلْقِكَ ، يا نُورَ النُّورِ قَدِ اسْتَنارَ بِنُورِكَ أَهْلُ سَمائِكَ ، وَاسْتَضاءَ بِضَوْئِكَ أَهْلُ أَرْضِكَ .
يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ ، أَنْتَ الَّذي لا إِلهَ غَيْرُكَ ، تَعالَيْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ شَريكٌ ، وَتَعَظَّمْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ وَلَدٌ ،
وَتَكَرَّمْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ شَبيهٌ ، وَتَجَبَّرْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ ضِدٌّ ، فَأَنْتَ اللَّهُ الْمَحْمُودُ بِكُلِّ لِسانٍ ، وَأَنْتَ الْمَعْبُودُ
في كُلِّ مَكانٍ ، وَأَنْتَ الْمَذْكُورُ في كُلِّ أَوانٍ وَزَمانٍ ، يا نُورَ النُّورِ ، كُلُّ نُورٍ خامِدٌ لِنُورِكَ ، يا مَليكَ كُلِّ مَليكٍ ، يَفْنى
غَيْرُكَ يا دائِمُ ، كُلُّ حَيٍّ يَمُوتُ غَيْرُكَ .
يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ الرَّحْمانُ الرَّحيمُ ، اِرْحَمْني رَحْمَةً تُطْفِئُ بِها غَضَبَكَ ، وَتَكُفُّ بِها عَذابَكَ ، وَتَرْزُقُني بِها
سَعادَةً مِنْ عِنْدِكَ ، وَتَحُلُّني بِها دارَكَ الَّتي تَسْكُنُها خِيَرَتُكَ مِنْ خَلْقِكَ ، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ .
يا مَنْ أَظْهَرَ الْجَميلَ ، وَسَتَرَ الْقَبيحَ ، يا مَنْ لَمْ يُؤاخِذْ بِالْجَريرَةِ ، وَلَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ ، يا عَظيمَ الْعَفْوِ ، يا حَسَنَ
التَّجاوُزِ ، يا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ ، يا باسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ ، يا صاحِبَ كُلِّ نَجْوى ، وَيا مُنْتَهى كُلِّ شَكْوى .
يا كَريمَ الصَّفْحِ ، يا عَظيمَ الْمَنِّ ، يا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقاقِها ، يا رَبَّاهُ يا رَبَّاهُ ، وَيا سَيِّداهُ وَيا أَمَلاهُ ،
وَيا غايَةَ رَغْبَتاهُ ، أَسْأَلُكَ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ أَنْ لاتُشَوِّهَ خَلْقي فِي النَّارِ .
خدايا؛ خدايا؛ خدايا؛ تو كسى هستى كه تمامى مخلوقاتت از تو هراسان و ترسان هستند، اى روشنى بخش
نور ، تو كسى هستى كه از خلق خود در حجاب و پنهان هستى و نور هم نمى تواند نورانيّت تو را درك كند.
خدايا؛ خدايا؛ خدايا؛ تو بلندمرتبه اى هستى كه بر عرش خودت كه بالاتر از آسمانهايت مى باشد استيلا و
برترى يافتى، پس عظمت و جلال تو را هيچ يك از مخلوقاتت نمى تواند وصف كند، اى روشنى بخش نور ، همانا
اهل آسمانها از نور تو ، نور گرفته اند و اهل زمين در پرتو روشنايى تو روشنى يافتند .
خدايا؛ خدايا؛ خدايا؛ تو كسى هستى كه غير تو خدايى نيست، تو بالاتر از آن هستى كه برايت شريكى
باشد و بزرگتر از آن هستى كه برايت فرزندى باشد و بزرگوارتر از آن هستى كه برايت همانند و شبيهى باشد
و برتر از آن هستى كه برايت ضدّ و مخالفى باشد، پس تو خدايى هستى كه به تمامى زبانها ستايش شده
اى و كسى كه در تمامى مكانها عبادت و پرستش شده اى و كسى هستى كه در تمامى ساعات و لحظات
ياد شده اى، اى روشنى بخش نور ؛ تمامى نورها با وجود نور تو خاموش هستند، اى صاحب مُلك هر مالكى ؛
غير تو همه چيز فانى و نابود مى شود، اى كسى كه ابدى هستى و تمامى زنده ها – غير از تو – مى ميرند .
خدايا؛ خدايا؛ خدايا؛ اى بخشنده مهربان؛ آن گونه مرا مورد مهر و رحمت خويش قرار بده كه آتش خشم و
غضب تو را خاموش كند و عذابت را از من باز بدارد و از جانب تو سعادت و خوشبختى را رزق و روزى من
فرمايد و به وسيلۀ آن در جايگاهى كه بندگان نيكوكارت در آنجا ساكن هستند، ساكن شوم، اى مهربانترين
مهربانان .
اى كسى كه زيبايى را آشكار مى كنى و زشتى را مى پوشانى ، اى كسى كه بنده ات را به گناهش
مؤاخذه نمى كنى و پرده درى نمى كنى، اى داراى عفو عظيم ، اى كسى كه گذشت نيكو دارى، اى كسى
كه مغفرت و بخشش او فراگير است، اى كسى كه دست رحمت او براى همه باز است، اى صاحب تمامى
رازها و اى پايان تمامى شكايتها (دادرسى تمامى شكايتها به او ختم مى شود) .
اى كسى كه بزرگوارانه چشم پوشى مى كنى؛ اى صاحب الطاف بزرگ؛ اى كسى كه به بندگان قبل از
استحقاق آنان نعمت بخشيدى ، پروردگارا ؛ پروردگارا ؛ اى آقا و سرور ، اى كعبۀ آمال و آرزوها و اى نهايت
اشتياق . خدايا؛ خدايا؛ خدايا؛ از تو مى خواهم كه هيأت مرا در آتش جهنّم زشت و بدتركيب نكنى .
ابن سلام گفت : اى رسول خدا ؛ ثواب كسى كه اين كلمات را بخواند ، چيست ؟
حضرت فرمودند :
هيهات هيهات ، امكان ندارد كه آن را به قلم آورد ، اگر فرشتگان هفت آسمان و زمين جمع شوند و بخواهند
آن را تا روز قيامت توصيف كنند، هرگز نمى توانند يك جزء از هزار جزء ثواب آن را بيان كنند .
سپس حضرت پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم براى اين كلمات ثوابها و فضايل بسيارى ذكر فرمودند، كه
در اينجا مجال ذكر آنها نيست و به همين مقدار به خاطر اين كه مطلب طولانى نشود ، اكتفا مى كنيم .
منبع : بحار الأنوار : 355/95 .