ذکری که تا عرش بالا می رود

حضرت باقر علیه السلام فرمود: هیچ بنده اى نیست که چون بامداد کند، پیش از آفتاب زدن بگوید:

 

الله اکبر الله اکبر کَبیراً و سُبحانَ اللهِ بِکرَةً و اَصیلاً و الحمدللهِ رَبِّ العالمِینَ کَثیراً، لا شَریکَ لَهُ و صَلَّى الله

على محمد و آله

 

جز این که فرشته اى آن ها را دریابد و در درون بال خود نهد و به آسمان دنیا بالا برد، پس فرشتگان به او گویند:

چه چیز همراه تو است ؟ گوید: با من کلماتى است که یکى ازمومنین گفته و آن ها چنین و چنانند، پس

فرشتگان گویند، خدا رحمت کند آن کس که این کلمات را گفته و او را بیامرزد، و به هر آسمانى که بالا رود به

اهل آن آسمان مانند همان حرف را بزند، و آن ها نیز گویند: خدا رحمت کند کسى که این کلمات را گفته و او را

بیامرزد تا به حاملین عرش رسد، پس به آن ها گوید: با من کلماتى است که یکى از مومنین به آن تکلم کرده و

آن ها چنین و چنانند، پس آن ها گویند: خدا رحمت کند این بنده را و او را بیامرزد، آن ها را ببر نزد نگهبانان

گنجهاى گفتار مومنان ، زیرا اینها گنجینه هاى کلماتند تا آن ها را در دفتر گنجها بنویسند.

 

منبع :کافى ، ج 4، ص 297