مردى خدمت امام ششم آمد و عرضه داشت جانم فدايت، من گاهى كارى را انجام
ميدهم بعد پشيمان ميشوم، فرمود چرا استخاره نمىكنى عرضه داشت چگونه؟ فرمود:
پس از نماز صبح چون دست خود برابر صورت ميگيرى و بگو :
اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ وَ لَا أَعْلَمُ وَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ خِرْ لِي فِي
جَمِيعِ مَا عَزَمْتُ بِهِ مِنْ أُمُورِي خِيَارَ بَرَكَةٍ وَ عَافِيَةٍ
بگو: خداوندا تو ميدانى و من نميدانم و تو بر غيبها آگاهى پس بر محمّد و آل او درود
فرست و در آنچه مورد عزم و اراده من است خير و بركت و عاقبت قرار ده،
بعد سجده كن و در آن صد بار بگو
أَسْتَخِيرُ اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ أَسْتَقْدِرُ اللَّهَ فِي عَافِيَةٍ بِقُدْرَتِهِ
بعد از آن حاجت تو برآيد كه به هر حال خير تو در آن باشد و خدا را در آنچه
ميكنى متّهم مكن.
منبع : مکارم الاخلاق ص 320