سليمان جعفرى از حضرت امام رضا عليه السلام و آن حضرت از پدرش عليه السلام روايت كرده اند كه فرمود:
هشام بن سائب خدمت امام صادق عليه السلام رسيد، امام عليه السلام به او فرمود: تو مفسّر قرآنى
و قرآن را تفسير مى كنى؟
هشام گويد: عرض كردم: آرى.
امام عليه السلام فرمود: به من از اين فرمايش خداوند عزّ وجلّ خبر بده كه به پيامبرش فرمود:
«وَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْانَ جَعَلْنا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذينَ لايُؤْمِنُونَ بِالْاخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً»(1).
هنگامى كه قرآن مى خوانى ميان تو و آنانكه به آخرت ايمان ندارند پرده اى پوشيده قرار مى دهيم.
مقصود از اين قرآنى كه هر گاه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم آن را بخواند از بى ايمانان محجوب و
پنهان مى ماند چيست؟
عرض كردم: نمىدانم.
امام عليه السلام فرمود: پس چگونه گفتى كه قرآن تفسير مى كنى؟
عرض كردم: اى فرزند رسول خدا؛ اگر ممكن است لطف كن و آن را به من بياموز.
امام عليه السلام فرمود: آيه اى در سوره «كهف» و آيه اى در سوره «نحل» و آيه اى در سوره «جاثيه» است
كه (در سوره جاثيه اين است):
«أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلى بَصَرِهِ غِشاوَةً فَمَنْ يَهْديهِ
مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَفَلا تَذَكَّرُونَ»(2).
آيا ديدى كسى را كه هواى نفسش را معبود خود گرفت و خدا او را با علم و آگاهى گمراه گردانيد و بر
گوش و دلش مهر نهاد و بر ديده اش پرده اى افكند، چه كسى پس از خدا او را هدايت مى كند، آيا به خود
نمى آئيد و پند نمى گيريد؟
و در سوره «نحل» اين آيه است:
«اُولئِكَ الَّذينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصارِهِمْ وَاُولئِكَ هُمُالْغافِلُونَ»(3).
آنان كسانى هستند كه خداوند بر دلها و گوشها و ديدگانشان مهر نهاده، و آنان بى خبرانند.
و در سوره «كهف» اين آيه است:
«وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِاياتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْها وَنَسِىَ ما قَدَّمَتْ يَداهُ إِنَّا جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفى
اذانِهِمْ وَقْراً وَإِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدى فَلَنْ يَهْتَدُوا إِذاً أَبَداً»(4).
كيست ستمكارتر از كسى كه به آيات پروردگارش يادآورى شده و از آن روى گردانده، و آنچه پيش فرستاده
از ياد برده؟ ما بر دلهاى آنان پوشش هائى نهاده ايم كه آن را در نمى يابند و در گوشه اى ايشان ثقل و
سنگينى است، و اگر آنان را به سوى هدايت بخوانى هرگز راه هدايت را نمى پويند.(5)
—————————————————————————————————————-
1) سوره إسراء، آيه 45.
2) سوره جاثية، آيه 23.
3) سوره نحل، آيه 108.
4) سوره كهف، آيه 57.
5) عدّة الداعي: 338.