مرحوم علامه نراقی در خزائن خویش چند بیت شعر ذکر کرده و می فرماید به تجربه ثابت
شده است که هر کس این اشعار را بخواند ( و مداومت بر آن داشته باشد ) از شدت گرفتاری
خلاص می شود
وَ كَمْ لِلَّهِ مِنْ لُطْفٍ خَفِيٍّ يَدِقُّ خِفَاهُ عَنْ فَهْمِ الزَّكِيِ
وَ كَمْ يُسْرٍ أَتَى مِنْ بَعْدِ عُسْرٍ وَ فَرَّجَ كُرْبَةَ الْقَلْبِ الشَّجِيِ
وَ كَمْ أَمْرٍ تُسَاءُ بِهِ صَبَاحاً وَ تَأْتِيكَ الْمَسَرَّةُ بِالْعَشِي
إِذَا ضَاقَتْ بِكَ الْأَحْوَالُ يَوْماً فَثِقْ بِالْوَاحِدِ الْفَرْدِ الْعَلِي
مرحوم فیض کاشانی و بیرجندی ابیاتی دیگر را نیز به آن اضافه کرده اند
منبع : تحفة الرضویة ص 224 و 225