ابوحمزه ثمالی می گوید : از امام باقر علیه السلام اجازه ورود خواستم . سپس خارج شدند در
حالی که لب هایشان را حرکت می دادند . فرمودند : آن را دانستی ثمالی ؟ گفتم آری جانم فدایتان !
فرمودند : به خدا قسم ! من کلامی را خواندم که هرگز احدی آن را نخوانده است مگر این که خداوند
تمامی مشکلات دنیوی و اخروی او را دور سازد .
گفتم : جانم فدایتان ! مرا از آن آگاه سازید . فرمود :آری هر کس هنگامی که از منزلش خارج
می شود بگوید:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ حَسْبِيَ اللَّهُ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ أُمُورِي كُلِّهَا وَ أَعُوذُ
بِكَ مِنْ خِزْيِ الدُّنْيَا وَ عَذَابِ الْآخِرَةِ
منبع : بحارالانوار ج 92 ص 283