امام سجاد علیه السلام هنگامی که روزی بر ایشان تنگ میشد این دعا را می خواندند
دعای شماره 29 صحیفه سجادیه :
اللَّهُمَّ انَّكَ ابْتَلَيْتَنا في ارْزاقِنا بِسُوءِ الظَّنِّ وَ في اجالِنا بِطُولِ الْأَمَلِ حَتَّى الْتَمَسْنا ارْزاقَكَ مِنْ عِنْدِ
الْمَرْزُوقينَ وَ طَمِعْنا بِامالِنا في اعْمارِ الْمُعَمَّرينَ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ وَ هَبْ لَنا يَقِينًا صادِقًا
تَكْفِينا بِهِ مِنْ مَؤُنَةِ الطَّلَبِ وَ الْهِمْنا ثِقَةً خالِصَةً تُعُفينا بِها مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ وَ اجْعَلْ ما صَرَّحْتَ
بِهِ مِنْ عِدَتِكَ في وَحْيِكَ وَ أَتْبَعْتَهُ مِنْ قِسَمِكَ في كِتابِكَ قاطِعاً لاهْتِمامِنا بِالرِّزْقِ الَّذى تَكَفَّلْتَ
بِه وَ حَسْمًا لِلْاشْتِغال بِما ضَمِنْتَ الْكِفايَةَ لَهُ فَقُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ الْأَصْدَقُ وَ اقْسَمْتَ وَ قَسَمُكَ
الْأَبَرُّ الْأَوفى وَ فِى السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ ثُمَّ قُلْتَ فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْض انَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ
ما انَّكُمْ تَنْطِقُونَ
خداوندا، تو ما را آزمودی تا در کم و بیش روزیهایمان بدگمان شدیم و در مدت عمرمان
به آرزوهای دور و دراز گرفتار آمدیم، تا آنگاه که روزی خود از درگاه دیگر روزیخواران
طلبیدیم و به عمری دراز چون عمر پیران کهنسال طمع بستیم.
بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را به یقینی صادق برسان که ما را از رنج طلب
معاش کفایت کند و اطمینانی خالص بخش که ما را از شدت تعب معاف دارد.
خداوندا، آن وعده ای را که در وحی خود بر پیامبر (ص) بدان تصریح کرده ای و در قرآن بر آن سوگند
خورده ای سبب قطع دلمشغولی ما به رزقی که خود آن را تکفل کرده ای قرار ده.
خداوندا، تو خود گفته ای «روزی شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است. » ای
خداوند گفته تو راست ترین گفته هاست و سوگند تو درست ترین و کامل ترین سوگندهاست.
و در پی آن سوگند خورده ای که «سوگند به پروردگار آسمان ها و زمین که این سخن آن چنان
که سخن می گویید حتمی است.»
منبع : صحیفه سجادیه ص 136