حضرت باقر (ع ) فرمود: به حقيقت و راستى كه خدا مردى بيابانى را با دو كلمه كه بـا آنـهـا بـدرگـاه خـداونـد
دعا كرد آمرزيد (و آن دو كلمه اين بود كه ) گفت :
اللَّهُمَّ إِنْ تُعَذِّبْنِي فَأَهْلٌ لِذَلِكَ أَنَا وَ إِنْ تَغْفِرْ لِي فَأَهْلٌ لِذَلِكَ أَنْتَ
(يعنى بار خدايا اگر مرا عذاب فرمائى پس من سزاوار آنم ، و اگر بيامرزى پس تو شايسته آنى )
پس خداوند او را آمرزيد.
منبع : اصول كافى جلد 4 صفحه : 371 رواية 8 :